فصیحی هروی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۷

با آن که ز جوش حسن آن دلبر شنگ

بر شاهد آفتاب شد میدان تنگ

بنشسته فسردگان این معرکه را

در آینه دیده نگه همچون رنگ