فصیحی هروی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۹

تیغت که به سوی مو هراسان برود

چون ناله همه راه خروشان برود

در هر بن موی گم کند راه ای کاش

بر جاده زه گریبان برود