فصیحی هروی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۴

در بحر جهان که ساحلش افواهست

موجش چو طپانچه اجل جانکاهست

اطفال اگر شوند غرقه تو مترس

این بحر عمیق نیست قد کوتاهست