فصیحی هروی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۸

می نوش کنون که ابر رحمت بارست

بر هر نفست متاع حسرت بارست

گویند که سبحه صیقل دین و دل است

خوش باش که این کرشمه با زنارست