فصیحی هروی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۷

گیرم که ز آه و ناله‌ات صد حشرست

بی گریه مباش کان سپاه ظفرست

نی خون جگر که خون هر عضو که هست

چون درنگری امانت چشم ترست