فصیحی هروی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳

پروانه که از بادیه هجر برست

در بال و پر آتش زد و فارغ بنشست

غافل که هنوز تا سر کوی فراغ

صد بادیه خونخوارتر از هجران هست