فصیحی هروی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰

دلاکی دوش خونم از هر مژه ریخت

وز هر مویم ز دار دردی آویخت

هر موی که آوازه تیغش بشنید

همچو مژه در حظیره دیده گریخت