فصیحی هروی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵

عشق آمد و ریخت برق در پیکر ما

چون شعله طپد ز سوز دل اخگر ما

احباب نخوانند ولی دفتر ما

تا سرمه نسازند ز خاکستر ما