طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۰

طفلم من و چرخم به جفا قوت دهد

جایم به ستم، سپهر فرتوت دهد

آن به که ز روی دوستی، مادر دهر

گهواره راحتم ز تابوت دهد