طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ ۷۴۱

یک سخن نشنیدم ای گل از دهان نازکت

با لب خندان، تلاش بی زبانی تا به کی؟