طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ ۷۴۱
یک سخن نشنیدم ای گل از دهان نازکت
با لب خندان، تلاش بی زبانی تا به کی؟