طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ ۷۲۹
شکری شود زبانم، چو به حرف من بخندی
دوچمن شکفته گردم، چو تو یک دهن بخندی