طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ ۷۲۷

ای چرخ ناملایم، با مردمان چه داری؟

دنبال کار خود باش، با این و آن چه داری؟

صرصر! تنت چو مرگ است، دمسردی ات تگرگ است

کارت به شاخ و برگ است، با آشیان چه داری؟