طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ ۷۲۴
باغبان چون نکند خنده ز بی عقلی تو؟
نخل خشکیم و ز ما میوه تر می طلبی