وحشی بافقی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۵

ای منشاء دانایی و ای مایه هوش

بفرست از آن که تا سحر خوردم دوش

بسیار نه ، کم نه، آن قدر بخش که من

هشیار نگردم و نمانم مدهوش