طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ ۵۳۱

بس که در هر سخنم صد غلط آید به زبان

لب به حرفی نگشودم که پشیمان نشوم

من کم از شانه نیم در ره غیرت، ز چه رو

بهر جمعیت زلف تو پریشان نشوم؟