طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ ۴۸۶

هرجا که بیفتد به زمین سایه زلفت

از خاک دمد تا سر زانوی تو سنبل

از لعل تو می ریخته، از چشم تو مستی

از روی تو گل ریخته، از موی تو سنبل