طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ ۴۷۹

دماغم خشک و لب [خشک] و دهان خشک

دو چشمم تر، گلو خشک و زبان خشک

چو گردد کشتی ما گرم رفتار

کنار بحر تر گردد، میان خشک