طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ ۴۲۴

دشت سبز و کوه سبز و شهر سبز و خانه سبز

باز از نو شد کدوی باده در میخانه سبز

آتش این سرزمین از بس بهار اندوده است

از هوای شعله می گردد پر پروانه سبز