طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ ۴۱۸

ز تنگدستی اگر با زمین شوم یکسان

چو نقش پا ننشینم بر آستانه غیر

ز سرگذشت دو زلفت فسانه هاست مرا

به وقت خواب مکن گوش بر فسانه غیر