طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ ۴۰۴

از جای خود نخیزد، بهر تواضع خضر

آن کس که در ره او، چون نقش پا نشیند

خواهد قراردادن، حق را به مرکز خود

روزی که همچو مژگان، بر چشم ما نشیند