طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ ۳۹۴

عشوه بیرون نمی رود ز تنش

کی توان موج را زآب کشید

نکشد ناز شمع کافوری

هرکه ساغر به ماهتاب کشید

ساقی از بهر پای تابوتم

دست خود را ز باده آب کشید