وحشی بافقی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۲

فریاد که سوز دل عیان نتوان کرد

با کس سخن از داغ نهان نتوان کرد

اینها که من از جفای هجران دیدم

یک شمه به صد سال بیان نتوان کرد