وحشی بافقی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۰

وحشی که همیشه میل ساغر دارد

جز باده کشی چه کار دیگر دارد

پیوسته کدویش ز می ناب پر است

یعنی که مدام باده در سر دارد