طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ ۳۳۶

بی نصیب از باغ وصلش بر نمی آید دلم

گر به دستش گل نیفتد، دست بر سر می زند