وحشی بافقی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱

شوخی که خطش آیهٔ فرخ فالی است

نادیدن آن موجب صد بد حالی است

تا شمع رخش نهان شد از پیش نظر

شد دیده تهی ز نور و جایش خالی است