طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ ۲۷۴

گفتی که نعش ما را، کس پیش و پس نباشد

روزی که ما نباشیم، گو هیچ کس نباشد

ما خانه زاد دامیم، باید ز بعد مردن

تابوت ما اسیران، غیر از قفس نباشد

از یمن شانه کم شد، آشوب چین زلفت

بازار فتنه گرم است، هر جا عسس نباشد