طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ ۲۵۹

دل برون آرم ازان سینه که غم نشناسد

دست بردارم ازان تن که الم نشناسد

سالک پاکرو آن است که چون ریگ روان

دشت پیما شود و نقش قدم نشناسد