طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ ۲۵۴

بت تراشان غمت گشتند چون فارغ ز کار

سینه ام بتخانه گردید و دلم ناقوس شد