طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ ۲۲۵
بر کوه غمت بانگ زدم، بانگ به من زد
آزرده چرا باشم ازین حرف، جواب است