طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ ۲۱۳

بس که فرهاد تلخکامی دید

حرف شیرین نمی تواند گفت

دل من زود می رود از خود

غم دیرین نمی تواند گفت