طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ ۱۲۷

امشب من و چشم قدح و دیدن مهتاب

مینا و سر گریه ز خندیدن مهتاب

تردستی ساقی نرسیده ست به جایی

کامشب نکند خواهش گل چیدن مهتاب

در کوی تو پاکان غم شبگرد ندارند

چیزی نتوان یافت ز کاویدن مهتاب