وه چه خوش گفت آن گرفتار جنون
جای در صف جماعت کرد چون
صورتش در سوره همچون گل شکفت
تا سماعش بر سما شد روی گفت
کای خدا دیگر نماز بوتراب
ابن بوطالب مگر بینی به خواب