(گذارد لب چو بر جام می ناب)
نماید همچو عکس غنچه در آب
ز مستی گشت سرگردان، وگر نه
چرا چشم تو میگردد به محراب
در میخانه را میلی گشودند
بیا این خانه را چون کعبه دریاب