صغیر اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۵

هرچند من از سم گنه مسمومم

بر درگه دوست ز آبرو محرومم

دانم که شود لطف حقم شامل حال

چون کلب در چهارده معصومم