صغیر اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹

ای ساقی ماه وش در این ماه صیام

ده باده که روزه بهر من گشت حرام

افطار کن که دیده ز ابرو ورخت

هم شکل هلال دید و هم ماه تمام