صغیر اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰

زان داده دو شانه‌ات خدای اکبر

تا بار پدر کشتی و بار مادر

گر این دو نباشند رضا از تو مجوی

اندر دو جهان رضای خود از داور