صغیر اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۵

گوئی که چسان جهان نوردیده شود

رودیده بدست آر که آن دیده شود

این بزم به پیش دیدهٔ اهل نظر

در هر نفسی چیده و برچیده شود