صغیر اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۷

در خوش چو بر مغز رسیدم از پوست

گفتم بود این مقام جای من و دوست

چون نیک نظر نمودم از دیدهٔ دل

دیدم بمیان منی نباشد همه اوست