بر این سرا چه فانی مبند دل زنهار
که پل برای عبور است نی برای قرار
براستی که فلک راست کجروی عادت
که دیده راستی از این سپهر کجرفتار
نیامده است و نیاید کسی در این عالم
کزین سرای دو در عاقبت نبندد بار