صغیر اصفهانی » دیوان اشعار » مثنویات » شمارهٔ ۶۲ - نصیحت

از یاد خدا مباش غافل

طاعت به ریا مساز باطل

از دست و زبان دلی میازار

رفعت طلبی دلی بدست آر

پرداز به لطف و مهربانی

کن خدمت خلق تا توانی

بگذر ز غرور و خودپرستی

بنگر که چه می‌شوی چه هستی

خود میدروی هر آنچه کاری

جز کشتهٔ خویش بر نداری