صغیر اصفهانی » دیوان اشعار » مثنویات » شمارهٔ ۲ - بسمه تعالی شانه

ای همه هستی همه هستی توئی

غیر تو کو تا که درآید دوئی

صورت و معنی صفت و ذات تست

نفی که سازم همه اثبات تست

ذات تو را نیست دوئی باصفات

ذات صفاتست و صفاتست ذات

در پیت آن فرقه که بشتافتند

خویش چو گم کرده ترا یافتند

در تو شود منتهی این ما و من

جمله توئی نیست مقام سخن