سیدای نسفی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۲

عمریست ز گلزار تماشا دورم

از فیض ملازمت بسی مهجورم

دیدار تو را همیشه دل خواهانست

از بس که ز نادیدن تو رنجورم