لبیبی » ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی » شمارهٔ ۴۷ - به شاهد لغت فاژ،بمعنی دهان دره

قیاس . . . ش چگونه کنم بیا و بگوی

ایا گذشته بشعر از بیانی و بوالحر

اگر ندانی بندیش تا چگونه بود

که سبزه خورده بفاژد بهار گه اشتر