مهستی گنجوی » دیوان اشعار » رباعیات «نسخهٔ دوم» » شمارهٔ ۱۴۵

مستش دیدم، گرفته راه خانه

خلقی با او، ز خویش و از بیگانه

خود را بستم برو زدم مستانه

ز آنگونه که با شمع کند پروانه