مهستی گنجوی » دیوان اشعار » رباعیات «نسخهٔ دوم» » شمارهٔ ۱۱۷

با ابر همیشه در عتابش بینم

جوینده نور آفتابش بینم

گر مردمک دیده من نیست چرا

هر گه که نظر کنم در آبش بینم