جیحون یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۹

آن چای که چون خور دهد از جام شعاع

از قلب زدوده زنگ و از مغز صداع

همرنگ می است لیک می را با وی

فرقی‌‌ست که در میان جلق است و جماع