فیاض لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۵

یارب گرة غفلتم از دل بگشای

گرد هوسم ز چهرة جان بزدای

چون آینه‌ام ز زنگ هستی برهان

هیچم کن و پس هر آنچه هستی بنمای