فیاض لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳۹

از پیش من ای ماه جهان گرد مرو

وی غنچة نازِ نازپرورد مرو

در عشق تو با من نفسی بیش نماند

یک لحظه غنیمت است، بیدرد، مرو