فیاض لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳۲

گر سایه نداشت همره آن شمع یقین

گویم به تو سرّ آن به برهان مبین

او سایة حق است و بود ظاهر این

کز سایه دگر سایه نیفتد به زمین