فیاض لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۷

آن شاخ گل ارچه هست پنهان ز چمن

از فیض وجود اوست گیتی گلشن

خورشید اگر چه هست در ابر نهان

از نور وی ست باز عالم روشن